Polskie tradycje ślubne są powszechnie znane. Nasze śluby różnią się jednak od ceremonii w innych zakątkach świata. Inne kultury to inne tradycje – czasem niezwykle interesujące i zaskakujące.

W Czechach Panna Młoda powinna iść do ślubu z wiankiem z rozmarynu we włosach, który jest wcześniej upleciony przez mamę i babcię. Czesi nie mają w zwyczaju zapraszać na uroczystość dalekiej rodziny, z którą nie utrzymują kontaktu – na uroczystość zaślubin zapraszają najbliższą rodzinę i przyjaciół. Po ustaleniu daty ślubu Panna Młoda wraz z mamą i innymi bliskimi kobietami piecze kołacze, w który ukryte zostają zaproszenia na ślub.

Nasi zachodni sąsiedzi także mają interesujące tradycje ślubne. Niemcy znani są z Polterabendu – jest to spotkanie rodziny, sąsiadów i przyjaciół zakochanych przed domem Panny Młodej w przeddzień ślubu. Zebrani spotykają się w konkretnym celu – mają za zadanie stłuc butelki i stare talerze, kubki oraz inne naczynia fajansowe i szklane, przed drzwiami wejściowymi, na przygotowanym kamieniu lub progu domu. Narzeczeni muszą następnie pozbierać stłuczone kawałki, a także ugościć przybyłych gości. Ten obrządek ślubny praktykowany jest także w niektórych częściach Polski (tam, gdzie wyraźnie widoczne są niemieckie wpływy – na Pomorzu, Śląsku czy w części Wielkopolski). Kolejną tradycją ślubną jest przepiłowywanie pnia drzewa (im grubszy, tym lepiej) przez Młodą Parę tuż po ceremonii zaślubin. Ma to symbolizować wspólne zmaganie się z problemami i ich rozwiązywanie. Ważny jest także tort ślubny: powinien mieć on 5 pięter, co które mają symbolizować koło życia (narodziny, dojrzewanie, małżeństwo, dzieci, śmierć).

A jak to wygląda w Rosji? Zgodnie ze zwyczajem Pan Młody musi wykupić swą ukochaną, by zaskarbić sobie przychylność jej rodziny i dowieść, że nie będzie dla niej skąpy. Rodzina i przyjaciele Panny Młodej przygotowują dla niego swoisty tor przeszkód, podczas pokonywania którego mężczyzna musi wykazać się licznymi umiejętnościami (tanecznymi, wokalnymi, a także teatralnymi) oraz wiedzą ogólną. Jeśli nie udaje mu się wykonać części zadań, kolejne wykonuje rozdając ruble albo alkohol. Obrączka ma dla Rosjan szczególne znaczenie – symbolizuje ona niekończące się koło, czyli nieśmiertelność duszy. Bardzo ważna dla nich jest uroczystość zaślubin odbywająca się w cerkwi – trwa ona około dwóch godzin.

Interesujące są również tradycje ślubne nieco bardziej egzotycznych rejonów. W Japonii do ślubu Panna Młoda nie idzie w sukni, tylko w pięknym kimonie z szerokim obi, przyozdobionym licznymi kwiatami. W komnacie, w której ma odbyć się ceremonia przed narzeczonymi leżą trzy czarki i sake. Narzeczona bierze pierwszą z brzegu czarkę, a jedna z dziewcząt napełnia ją sake w trzech nalaniach. Narzeczona wypija ją w trzech łykach i podaje potem narzeczonemu. Następną bierze narzeczony, w taki sam sposób wypija alkohol, a następnie podaje czarkę ukochanej. Ostatnią znów dostaje Panna Młoda, a po wypiciu dolany alkohol wypija Pan Młody.

W Chinach narzeczeni mogą wybrać strój ślubny tylko w jednym z trzech kolorów: czerwonym, białym i żółtym, ponieważ tylko te barwy mogą przynieść im szczęście w przyszłości. Na weselu podaje się bardzo mocny alkohol, a uroczystość trwa tylko dwie godziny.

W Indiach ślub może trwać nawet kilka dni, a podczas uroczystości młodzi siedzą na ziemi pod specjalnie przygotowanym w tym celu baldachimem. Panna Młoda ubrana jest w czerwone bądź białe sari, a skórę rąk i stóp ma przyozdobioną rysunkami z henny. Mówi się, że im dłużej utrzymają się one na skórze, tym lepszymi względami będzie cieszyła się Panna Młoda wśród rodziny ukochanego.

W niektórych plemionach afrykańskich zakochani powinni mieć przewiązane ręce trawą, a Panna Młoda powinna mieć przerzucone przez szyję muszle ślimaków, co ma jej zapewnić płodność.